O l'êa partîo sensa 'na palanca L'êa zâ trent'anni, fòrse anche ciù O l'aveiva lotòu pe mette i dinæ a-a banca E poèisene un giorno vegnî in zù E fâse a palasinn-a e o giardinetto Co-o ranpicante, co-a cantinn-a e o vin A branda atacâ a-i èrboi, a ûzo létto Pe dâghe 'na schenâ séia e matin Ma o figgio o ghe dixeiva: «No ghe pensâ A Zena, cöse ti ghe veu tornâ?!» Ma se ghe penso alôa mi veddo o mâ Veddo i mæ monti, a ciassa da nonçiâ Riveddo o righi e me s'astrenze o cheu Veddo a lanterna, a cava, lazù o meu... Riveddo a-a séia Zena iluminâ Veddo là a fôxe e sento franze o mâ E alôa mi penso ancon de ritornâ A pösâ e òsse dôve ò mæ madonâ E l'êa pasòu do tenpo, fòrse tròppo O figgio o l'inscisteiva: «Stemmo ben Dôve ti veu andâ, papà?... Pensiêmo dòppo O viâgio, o mâ, t'ê vêgio, no conven!» «Oh no, oh no! Me sento ancon in ganba Son stùffo e no ne pòsso pròpio ciû Son stanco de sentî señor caramba Mi véuggio ritornâmene ancon in zù... Ti t'ê nasciûo e t'æ parlòu spagnòllo Mi son nasciûo zeneize e... no me mòllo!» Ma se ghe penso alôa mi veddo o mâ Veddo i mæ monti, a ciassa da nonçiâ Riveddo o righi e me s'astrenze o cheu Veddo a lanterna, a cava, lazù o meu... Riveddo a-a séia Zena iluminâ Veddo là a fôxe e sento franze o mâ E alôa mi penso ancon de ritornâ A pösâ e òsse dôve ò mæ madonâ