O l'êa partîo sensa 'na palanca
L'êa zâ trent'anni, fòrse anche ciù
O l'aveiva lotòu pe mette i dinæ a-a banca
E poèisene un giorno vegnî in zù
E fâse a palasinn-a e o giardinetto
Co-o ranpicante, co-a cantinn-a e o vin
A branda atacâ a-i èrboi, a ûzo létto
Pe dâghe 'na schenâ séia e matin
Ma o figgio o ghe dixeiva: «No ghe pensâ
A Zena, cöse ti ghe veu tornâ?!»
Ma se ghe penso alôa mi veddo o mâ
Veddo i mæ monti, a ciassa da nonçiâ
Riveddo o righi e me s'astrenze o cheu
Veddo a lanterna, a cava, lazù o meu...
Riveddo a-a séia Zena iluminâ
Veddo là a fôxe e sento franze o mâ
E alôa mi penso ancon de ritornâ
A pösâ e òsse dôve ò mæ madonâ
E l'êa pasòu do tenpo, fòrse tròppo
O figgio o l'inscisteiva: «Stemmo ben
Dôve ti veu andâ, papà?... Pensiêmo dòppo
O viâgio, o mâ, t'ê vêgio, no conven!»
«Oh no, oh no! Me sento ancon in ganba
Son stùffo e no ne pòsso pròpio ciû
Son stanco de sentî señor caramba
Mi véuggio ritornâmene ancon in zù...
Ti t'ê nasciûo e t'æ parlòu spagnòllo
Mi son nasciûo zeneize e... no me mòllo!»
Ma se ghe penso alôa mi veddo o mâ
Veddo i mæ monti, a ciassa da nonçiâ
Riveddo o righi e me s'astrenze o cheu
Veddo a lanterna, a cava, lazù o meu...
Riveddo a-a séia Zena iluminâ
Veddo là a fôxe e sento franze o mâ
E alôa mi penso ancon de ritornâ
A pösâ e òsse dôve ò mæ madonâ
