Ik heb gedacht, maar veel te veel gezwegen
Ik heb gepraat, maar zelden iets gezegd
Ik heb gestreden, maar wist vaak niet waar tegen
Ik ken m'n grenzen, maar ik heb ze nooit verlegd
Voor 't publiek, was ik een vlotte prater
Ik vond altijd, precies het juiste woord
Maar meestal was, dat grotendeels theater
En zei ik dat, wat men het liefste hoort
Maar om mijn hart, tot jou te laten spreken
Tot hen waar ik, zo vreselijk veel van hou
Moest ik helaas, mijn mond echt open breken
Want ik zei nooit, zomaar "ik hou van jou"
Ik hoop dat ik, jou toch heb laten voelen
Dat soms mijn blik, voldoende was voor jou
En dat ondanks, mijn simpele gebreken
Jij hebt geweten, hoe veel ik van je hou
Jij hebt geweten
Niet vergeten
Nooit vergeten, hoe veel ik van
je hou
