Wat was ze breekbaar, was ze broos
Toen je haar leerde kennen
Als een rozenblad zo zacht
Ze was wat wankel, en wat boos soms
Maar je kon het hebben
Dat was wat ik dacht
De tijd verstreek en zo het leek
Ging het haar steeds iets beter
Langzaam vond ze weer de kracht
Jouw liefde bleek de juiste kleur
En toen gebeurde
Wat ik niet meer had verwacht
Vanaf de grond
Hielp je haar bouwen
Tot ze alles zelf kon,
Totdat ze stond
Tot ze haar benen en haar vleugels
Eenmaal vond
Nou ik hoop dat ze geniet
Van al het moois dat ze nu ziet
En dat de wind haar vleugels eeuwig dragen zal
Want je gunt haar haar geluk
Ondanks jouw tranen van verdriet
Maar ik hoop dat ze zich wapent voor de val
Want weet je lief
Ze lijkt veel sterker nu dan jij
Maar schijn bedriegt
Ze ziet het niet
Want als je valt is het soms net alsof je vliegt
Het voelt alsof je vliegt
Wat was hij zorgzaam en charmant
Toen je hem leerde kennen
Wat een remedie voor de pijn
Je hield nog af, gebroken hart
Maar hij was niet te remmen
Te mooi om waar te zijn
Vanaf de start
Een zee van bloemen
Heeft hij aan je voetstuk staan
Maar toen hij je had
Net zo plots als dat hij kwam
Is hij gegaan
Nou ik hoop dat hij geniet
Van al dat moois dat hij daar ziet
En dat hij daar dan zijn geluk wel vinden zou
Want je wilt hem niet verzwaren
Met jouw tranen van verdriet
Maar ik hoop dat hij zich wapent voor de val
Want weet je lief
Hij lijkt veel hoger nu dan jij
Maar schijn bedriegt
Hij ziet het niet
Want als je valt is het soms net alsof je vliegt
'T Voelt alsof je vliegt
Dus denk nu niet mijn lief
Dat jij de zwakste bent
'T Is niet zo moeilijk om te gaan
Want als de storm opkomt
En iedereen gaat rennen
Blijven de sterkste bomen staan
En een hoofd in de wolken zegt nog niet
Dat iemand vliegen kan
Steeds weer de kortste weg
Maakt dat je sneller bent
Maar word je er wel wijzer van
Wat ben ik trots op jou
Als ik zie hoe sterk je bent
En je wordt er steeds maar sterker van
