Hey, hey! Peşimde birisi var lan, harbi gaddar Rafta yarıda kalmış tüm kitaplar, elbet hortlar Her tarafta, dört bi' yanda maalesef kafamdalar İhtişamlı dünyalarda türlü türlü tuzaklar "Yerime gel!" desen de söyle "Kandım hepsine" Her ne söylediysen inan'ca'm tam da tersine Gözlerimle gördüm, gözlerinde bir sürümceme Kepazelikler izlenir yüzyıllardır ailece Derli toplu kuşku, her bi' dak'ka korku Saramago'ysa gözlüklerini sildi durdu Başlar akşam olmadan kafamda sabit uğultu Sonra kan ve testereyle kederlendi tortu Unuttum öldüklerini, çoktan kafamda kurdum Katmerlendi ruhumuzda, boşluklardan avuntum Sade bir soruydu sorduğum, bu son muydu? Ayakkabımda bağcıklardır belki son umudum Kaç, kaç, kaç, kaç! Şu resim kimin işi? Kafada kaç kişi? Kafada dikiş izi Kaç, kaç, kaç, kaç! Göz göre göre yalan "Defol git!" diyo'lar, "Defol git!" diyo'lar Kaç, kaç, kaç, kaç! Uzaktan bi' zil sesi Belirsiz hevesine yeter mi nefesin? Kaç, kaç, kaç, kaç! Bu surat benim değil Bu laflar benim değil, bu hayat benim değil Saymadım kaç aydır kaçıyorum be, kaç zamandır Bana bi' şeyler söyle, beni bu histen uzaklaştır Terminaller, evler geride kaldı; beni uyandır Şimdi nereye gitmek istesem baya uzaktır Küflü tabaklardan, eski püskü yorganlardan Kirli sakallardan; bitli, pireli kazaklardan Afişlerden, ilanlardan, küllü bardaklardan Ben bunaldım artık kaçmaktan, yorulmaktan Yerime birisi gelse benim için nefesler alsa Sanki n'olur tüm şehirde saatler de dursa Bir anda robot resimler duvarlardan uçsa Akrepler gezen kafam ferahlıkla dolsa Sanmam, olmaz artık, bu çünkü kapkaranlık Ne yapmışım da kaçıyorum ben? Unuttum artık Tüm bu şehre söyle: "Kim robot resimler astı?" "Ayakkabımda bağcıklarla beni kim astı?" Kaç, kaç, kaç, kaç! Şu resim kimin işi? Kafada kaç kişi? Kafada dikiş izi Kaç, kaç, kaç, kaç! Göz göre göre yalan "Defol git!" diyo'lar, "Defol git!" diyo'lar Kaç, kaç, kaç, kaç! Uzaktan bi' zil sesi Belirsiz hevesine yeter mi nefesin? Kaç, kaç, kaç, kaç! Bu surat benim değil Bu laflar benim değil, bu hayat benim değil