Uczucia są jak przestrzeń.
Nieograniczone zadają ból. 
Gdy są pielęgnowane unoszą do chmur. 
Te niezbadane są w stanie nauczyć tego, 
czego nie nauczy żadna ze szkół.
Uczucia są jak przestrzeń. 
Wykorzystane mądrze budują dom. 
Zaniedbane zawsze ciągną na dno. 
Nie omijam żadnego z nich. 
To co było wczoraj jest lekcją na dziś

Już nie obiecuję. 
Samymi słowami nie zbuduję, tego czego potrzebuję. 
Czystej prawdy uhonorowanej czynami.
Więc próbuję obudzić w sobie mistrza czuję, 
że mi pomaga siła wyższa. 
Pomimo upadków wciąż wierzę, że każdy z nich umocnił mnie.

Dlatego jestem strażnikiem Twoich snów,
kiedy przestrzeń niezauważona umiera. 
Jestem strażnikiem Twoich snów, 
kiedy przestrzeń pragnie na sile przybierać. 

Czasem nie trzeba słów, 
by wyrazić to co czujesz. 
To co w Tobie najpiękniejsze. 
Czasem nie trzeba słów. 
Po prostu patrz głęboko w oczy, 
by zrozumieć bratnie serce. 
Obcowanie z pięknem czyni szczęśliwym. 
Pięknem jest szczerość i bycie wrażliwym. 
W korowodzie tchórzy nie będziesz prawdziwym. 
Za mało czujemy, za dużo myślimy. 
Wiem, że znajdziemy na to lek. 
Chorych przybywa, coraz więcej. 
Śpieszmy się, 
próbować uleczyć ich niewinne serca zatrute złem. 

Dlatego jestem strażnikiem Twoich snów, 
kiedy przestrzeń niezauważona umiera. 
Jestem strażnikiem Twoich snów, 
kiedy przestrzeń pragnie na sile przybierać.