Ben Ölürken ellerinde Damlar yere kan yıkan bu nehirde Arın ne varsa sökül ceplerinde Verdim can kaç kere yalnız öldüm Keşkelerimle Tutun bana kurdum evimi bulutlara Yuttum medikal uçtum ufuklara Yaptık public ıssız sokaklarda Kurduk hayal uydurduk olmasa da Koş kollarıma vurgunum sana Bir kıvılcımın yeterli gelir tutuşmama Kor ortasında mutluyum ama İçimden mırıldanırken konuş duvarlara Kal dedin demir attım Tüm gemileri yaktım Ah neyine inandım Yalanlarına kandımmm Faydalandın zayıflıklarımdan aşkım Hayatımın ışığıydın Kasıklarımın ateşiydin Istırabımın çırasıydın Kaldı geriye külün şimdi Yakalandım amansız hastalığı İmkansız kurtulması yanlız kalmadıkça Anlamı var mı, yaşamın ha? Sen hiç üzülme! Ben Ölürken ellerinde Damlar yere kan yıkan bu nehirde Arın ne varsa sökül ceplerinde Verdim can kaç kere yalnız öldüm Keşkelerimle Ben Ölürken ellerinde Damlar yere kan yıkan bu nehirde Arın ne varsa sökül ceplerinde Verdim can kaç kere yalnız öldüm Keşkelerimle