L'autra sira caminandu sulu sulu ‘ntra ‘na strata Aggiu ‘ncuntratu ‘nu musciu niuru S'ha ‘ncucchiatu cittu cittu, m'ha chiappato p'e' giacchetta E m'ha dittu ‘nt' a ‘na ‘ricchia… m'ha dittu: "Miau!" Bbulìa ddice: ”Dimme tie, ci su' niuru c'aggiu ffare? Puru jeu aggiu campari! Ju nu' ppozzu chiù nuscire, ju nu' ppozzu caminare Dimme ttie add' aggiu 'scire, poeru musciu niuru, miau! Poeru musciu niuru, miau!” ‘Nc' aggiu dittu: ”Sent'a mmie, ju te ddau ‘nu cunsigliu Comu quandu a n' amicu, com'a ‘nnu figghiu: ‘A ci abbanne a ‘nu pittore ca te pitta jancu jancu Comu quandu pitta ‘nu quadru E cussì, da bianco e niuru, passa sulu ‘nu momentu E ttie poi pueti campari… …Ma però ci si ‘n amicu, e m'incuntri a la cuntrada Ttie nu' mme tagghia' la strada, musciu jancu-niuru, miau! Musciu jancu-niuru, miau! musciu jancu-niuru, miau! Miau! Miau!”