Viljiđ tćr hoyra kvćđi mítt,
vilja tćr orđum trúgva,
um hann Ólav Trygvason,
hagar skal ríman snúgva.
Glymur dansur í hřll,
Dans sláiđ ring
Glađir ríđa Noregs menn
til Hildar ting.
Knřrrur var gjřrdur á Noregs landi,
gott var í honum evni:
sjútti alin og fýra til,
var kjřlurin millum stevna.
Glymur dansur í hřll,
Dans sláiđ ring
Glađir ríđa Noregs menn
til Hildar ting.
Har kom mađur á bergiđ oman
viđ sterkum boga í hendi:
"Jallurin av Ringaríki
hann meg higar sendi."
Glymur dansur í hřll,
Dans sláiđ ring
Glađir ríđa Noregs menn
til Hildar ting.
"Einar skalt tú nevna meg,
vćl kann boga spenna,
Tambar eitur mín menski bogi,
řrvar drívur at renna."
Glymur dansur í hřll,
Dans sláiđ ring
Glađir ríđa Noregs menn
til Hildar ting.
"Hoyr tú tađ, tú ungi mađur,
vilt tú viđ mćr fara,
tú skalt vera mín řrvargarpur
Ormin at forsvara."
Glymur dansur í hřll,
Dans sláiđ ring
Glađir ríđa Noregs menn
til Hildar ting.
Gingu teir til strandar oman,
ríkir menn og reystir,
lunnar brustu og jřrđin skalv:
teir drógu knřrr úr neysti.
Glymur dansur í hřll,
Dans sláiđ ring
Glađir ríđa Noregs menn
til Hildar ting.
Einar spenti triđja sinni,
ćt1ar jall at raka,
tá brast strongur av stáli stinna,
í boganum tók at braka.
Glymur dansur í hřll,
Dans sláiđ ring
Glađir ríđa Noregs menn
til Hildar ting.
Allir hoyrdu streingin springa,
kongurin seg undrar:
"Hvat er tađ á mínum skipi,
so ógvuliga dundrar ?"
Glymur dansur í hřll,
Dans sláiđ ring
Glađir ríđa Noregs menn
til Hildar ting.
Svarađi Einar Tambarskelvir
kastar boga sín
"Nú brast Noregi úr tínum hondum,
kongurin, harri mín !"
Glymur dansur í hřll,
Dans sláiđ ring
Glađir ríđa Noregs menn
til Hildar ting.
Nú skal lćtta ljóđiđ av,
eg kvřđi ei longur á sinni;
nú skal eg taka upp annan tátt;
dreingir leggi í minni !
Glymur dansur í hřll,
Dans sláiđ ring
Glađir ríđa Noregs menn
til Hildar ting.
