Тоше:
Дали е доцна нешто да сменам?
Кому да кажам, без тебе не можам?
Светот да сакаш би ти го купил,
грешев што грешев,
само Бог би ме искупил.
Каролина:
Пројде многу време
сама спијам, а ме галат копнежи.
Уште те сакам тебе,
ти си дел од сите мои молитви.
Тоше и Каролина:
Ти си немир што ме тера
да се премислам,
да верувам во љубовта,
да научам да простам
зошто секој простува
и барем еднаш се покајува.
Ех, да најдеш некој повод или причина
на полноќ да ме разбудиш,
ќе откриеш во очи дека било вистина
штом велат дека пак нè заљубив.
Тоше:
Дали е доцна нешто да сменам?
Кому да кажам, без тебе не можам?
Штом ќе го спомнат твоето име,
солзи се будат, ајде дојди утеши ме.
Каролина:
Сакам да те видам,
да те бакнам исто како некогаш,
Чекам и твоја ќе бидам.
Зошто мислиш, зошто не се јавуваш?
Тоше и Каролина:
Ти си немир што ме тера
да се премислам,
да верувам во љубовта,
да научам да простам
зошто секој простува
и барем еднаш се покајува.
Ех, да најдеш некој повод или причина
на полноќ да ме разбудиш,
ќе откриеш во очи дека било вистина
штом велат дека пак нè заљубив. (2х)
