Wraz z tysiącem innych statków wypłynęłaś w niewiadomym Ci kierunku,
Wiatr pchną twe marzenia w wielki żagiel zapomnienia,
Byłaś ciągle zagubiona w rozpędzonym szarym świecie,
Teraz płyniesz swoim statkiem oszukując czas i życie,
I oddalasz się powoli w zapomnieniu gubiąc życie. Aaaaaaaaa.....
I posyłasz ciche prośby na niewinnych płatkach róży,
no i czekasz na odpowiedź, która nigdy nie nadchodzi,
więc porzucasz swe marzenia tak jak zbędny życia balast,
Płynąc dalej swoim statkiem oszukując czas i życie,
I oddalasz się powoli w zapomnieniu gubiąc życie.
