Ze komen een voor een op het plein tussen licht en donker Het plein ligt mateloos alleen te wachten op hun komst Ze komen in 't geheim om te ontsnappen aan de nacht Omdat ergens een leeg bed of een luchtbed of geen bed op hen wacht Er is een licht op het plein, dat altijd gloeit in de mist Daar is de haven van de mensen van de morgen Het cafe waar het veilig is en geborgen En waar de waanzinnige behoefte aan warmte en liefde In dit open uur voor niemand wordt verborgen Het cafe van Riekje heet De Valkuil In De Tijd Achter de bar schalt haar stem over de stad Ze overstemt de wekkers en de start van het verkeer Ze lacht voor allen de angst weg Voor de deur naar de buitenwereld Want straks moet ze sluiten Maar morgen is ze er weer Een voor een verlaten ze Het plein in de zon En banen zich een weg Door after-shave en aktentassen De tegenliggers zijn weer geschoren en gewassen Dus ze nemen weer de draad op Waar alles begon