I tak sie wlasnie konczy swiat
Nie hukiem, ni skomleniem
Lecz szumem belkotu slepcow
Zapomnialych swego upadku

Oto krew swiata, strumienie Ichor
Strugi cieplej sliny na pyskach Hylikos

Oto istota kielicha z Mateusza
Ksztalty bez formy, cienie bez barwy
Slowa bez znaczen, mozlwiosci bez celu
Promieniejace zycie