Gdy los cię rzuci gdzieś w daleki świat, 
Gdy zgubisz szczęście swe i poznasz życia smak, 
Zatęsknisz do rodzinnych stron 
I wrócisz tu, wrócisz, gdzie twój dom. 

Powrócisz tu, gdzie nadwiślański brzeg, 
Powrócisz tu zza siedmiu gór i rzek, 
Powrócisz tu, gdzie płonie słońcem wrzos i głóg, 
Gdzie cienie brzóz, piach mazowieckich dróg. 

Powrócisz tu, gdzie wierzby pośród pól, 
Powrócisz tu, gdzie klucze białych chmur, 
Powrócisz tu, by szukać swoich dróg i gwiazd, 
By słuchać znów, jak wiosną śpiewa las, powrócisz tu! 

Pod niebem wielkich miast swój zgubisz ślad, 
Osiągniesz to, co chcesz, za rok, za parę lat. 
Lecz gdy zdobędziesz wszystko już, 
Z dalekich stron kiedyś wrócisz tu. 

Powrócisz tu, gdzie nadwiślański brzeg, 
Powrócisz tu zza siedmiu gór i rzek, 
Powrócisz tu, gdzie płonie słońcem wrzos i głóg, 
Gdzie cienie brzóz, piach mazowieckich dróg. 

Powrócisz tu, gdzie wierzby pośród pól, 
Powrócisz tu, gdzie klucze białych chmur, 
Powrócisz tu, by szukać swoich dróg i gwiazd, 
By słuchać znów, jak wiosną śpiewa las. 
Powrócisz tu, powrócisz!