Senn váru æsir allir á þingi ok ásynjur alla á máli, ok um þat reðu ríkir tívar, hví væri Baldri ballir draumar. Upp reis Óðinn, alda gautr, ok hann á Sleipni söðul of lagði; reið hann niðr þaðan niflheljar til; mætti hann hvelpi, þeim er ór helju kom. Sá var blóðugr um brjóst framan ok galdrs föðr gól of lengi; fram reið Óðinn, foldvegr dunði; hann kom at hávu Heljar ranni. Þá reið Óðinn fyrir austan dyrr, þar er hann vissi völu leiði; nam hann vittugri valgaldr kveða, unz nauðig reis, nás orð of kvað: "Hvat er manna þat mér ókunnra, er mér hefir aukit erfitt sinni? Var ek snivin snævi ok slegin regni drífin döggu, dauð var ek lengi." "Vegtamr ek heiti, sonr em ek Veltams; segðu mér ór helju, ek mun ór heimi: Hveim eru bekkir baugum sánir flet fagrlig flóuð gulli?" "Hér stendr Baldri of brugginn mjöðr, skírar veigar, liggr skjöldr yfir, en ásmegir í ofvæni; nauðug sagðak, nú mun ek þegja." "Þegj-at-tu, völva, þik vil ek fregna, unz alkunna, vil ek enn vita: Hverr mun Baldri at bana verða ok Óðins son aldri ræna?" "Höðr berr hávan hróðrbaðm þinig, hann mun Baldri at bana verða ok Óðins son aldri ræna; nauðug sagðak, nú mun ek þegja." "Þegj-at-tu, völva, þik vil ek fregna, unz alkunna, vil ek enn vita: Hverr mun heift Heði hefnt of vinna eða Baldrs bana á bál vega?" "Rindum berr Vála í vestrsölum, sá mun Óðins sonr einnætr vega: hönd of þvær né höfuð kembir áðr á bál of berr Baldrs andskota; nauðig sagðak, nú mun ek þegja." "Þegj-at-tu, völva, þik vil ek fregna, unz alkunna, vil ek enn vita: Hverjar ro þær meyjar, er at muni gráta ok á himin verpa halsa skautum?" "Ert-at-tu Vegtamr, sem ek hugða, heldr ertu Óðinn, aldinn gautr." "Ert-at-tu völva né vís kona, heldr ertu þriggja þursa móðir." "Heim ríð þú, Óðinn, ok ver hróðigr, svá komir manna meir aftr á vit, er lauss Loki líðr ór böndum ok ragna rök rjufendr koma."