Droga, którą idę, jest jak pierwszy własny wiersz; uczę się dopiero widzieć, świat jaki jest, uczę się dopiero świata, jaki jest. Droga, którą idę biegnie śladem ludzkich spraw; szukam swego czasu, jasnych słów, prostych prawd, szukam swego czasu, jasnych słów i prawd. Ref.: Już tyle słońc wzeszło tylko jeden raz, już z tylu stron zapłąnęły ognie gwiazd, już tyle miejsc zapomnienia pokrył kurz. Wiem co to jest, lecz się nie zatrzymam już. Droga, którą idę, czasem błądzi w pełni dnia. Kocham, pragnę, tracę, chwytam dzień póki trwa. Kocham, pragnę, tracę, chwytam dzień gdy trwa. Ref. (...) Droga, którą idę, nie wybiera łatwych lat, W czasie, który minie, odbić chce własny ślad. W czasie, który minie, swój odbije ślad.