Kvifor alt hatet
det undrast eg på
Vreiden og sinnet
for noko som gjekk gale
Eg er ikkje betre
Det syd i sjeli
Eg ser ingen ende
Arvesynd vert det kalla
Den giftige gåva
frå faren år sonen
Slik hev det vore
men det må ikkje vera
I hugstolen ligg bergingi
hjå han som lækjer sjeli
Den er ikkje sterk
som berre kann neitte
Den stend ikkje stødt
som aldri stend åleine
For å kjenne seg sjølv
må ein skoda inn i hugen
Godlyndt er eg ikkje
men klårsyndt vil eg kallast
Eg segjer kva eg såg
lag på lag med hat
Og nedst der ligg sorgi
Mange tåror hev eg gråte
for kvende og for vener
for dei gamle som fór
Eg sit i himmelromet
Argentina under meg
stjernone yver meg
Det er skya i sjeli
