Na pajdaku w ćmawym saku uczóm profesorzi
Phdr, Csc, kantorki aj kantorzi
Siedzim w piyrwszi ławce taki tata wypłoszóny
Pazury móm ogryzióne, miyndzy nogami zpocóny
Co drugóm sobote jeździm do Ostrawy
Zapoczty, zkouszkowe, no kapke móm obawy
Bo już mi to tak nie lezie, nie dziwcie sie, już móm roki
Ale musim sie cosi dokozać, niż mie zeżeróm chroboki
Po wyuczyniu ani ťuk, we sztyryceci maturita
Znowu buńki nastartować, no jeszcze se mi trzepie kita
W piyndziesiynci kónczim szkołe, już je zy mie pedagog
Dziecka uczim dobrym mrawóm a nie wypadóm jako cwok
A co dali – pytóm sie sóm sebie, jeszcze tego ni móm dość
Komenskigo móm zażitego, isto by mioł zy mie radość
Ale nic ni może być bez miary, aj o to mi tu chodzi
Że przechytrzany nie pómoże, to rychleji nóm uszkodzi
